małe eksperymenty....

Szczęśliwego Nowego Jorku!

 

 

http://babielato2010.blogspot.com/search/label/salonik%20literacki

Gdyby...

Gwiazdka z nieba

Położony na sianku opłatek lśni biały
Niczym płatek śniegu co opadł na stół
Oby nie stopniał i nie zmienił się w cień

Bo dla nas niezwykle jest ważny

W ten wigilijny dzień

 

(nie porywa wcale barwnością

i uroda jego nie jest egzotyczna

ale ważność ma dla nas tak wielką

aż niebotyczną!)

Jest symbolem naszego jestestwa

Życzliwości i miłości wzajemnej

Kromką chleba którą dzielimy

Z najbliższymi...
.......

Gdyby kiedyś udało się wspólnie

Tym opłatkiem obdzielić wszystkich

Może człowiek człowiekowi

Byłby wówczas bliższy?

I gdyby życzliwość wzajemna

Pozostać  wśród  nas  zechciała

Pewnie z nieba wysokiego

Gwiazdka zdumiona by zleciała

Może została by z nami

Życzenia  spełniała
Opieką otoczyła

Mądrością nam była
Cudem by się stała !

(gdybyśmy tylko być potrafili

i gdyby ona zechciała)

……….

Takiej gwiazdki wszystkim życzę, rozważnej, mądrej i opiekuńczej, pełnej miłości i   życzliwości względem każdego bliźniego.

ms

Niedobra miłość

Czy miłość to, 

czy zakochanie było

że tak boleśnie się zakończyło?

 

Każda kojarzy się wyjątkowo

Jako natchnienie do uniesienia

nad przeciętność nad zwykłość

Co się więc dzieje że nagle ta niby miłość 
rujnuje a nie buduje

niszczy prowadząc do zgliszczy

do rozpaczy do nienawiści 

Dwa uczucia jednako mocne

Jako dwa światła dzienne i nocne

Nie równoważą się, nie znoszą

O zrozumienie nie proszą

A walczą z dziką rozkoszą

O co?

O zasadność odczucia własnego

Próżnego i bezwzględnego

Dla człowieka drugiego tuż obok

Im większe bywa zakochanie (?)

Tym boleśniejsze rozstanie

Bez pożegnania innego 

niż złego.

Tak więc pytanie samo się ciśnie

Czy zakochanie to czy miłość była

Skora tak strasznie nas poraniła

Z intymności odarła okaleczyła

Rozczarowała złamała

Na łzy skazała?

Świętych obcowanie...

Światełko pamięci

Gaśnie światełko

Na przydrożnej mogile

Cisza nastaje mrok postępuje

Wielka Obecność pomiędzy groby

Nim świt nastanie  nocą się cieszy i

Nadsłuchuje, lekko wiruje,  medytuje

Czekając świtu i spacerując z nami obcuje

Duszę ogrzewa w ognisku serc najczulszych

Zostawionych tu kiedyś i zawsze tęskniących.

Z nami jest teraz tę krótką chwilkę, niczym poświata

Nim w sen głęboki gdzieś tam w zaświatach zapadnie

To obcowanie mimo że krótkie - jest dla nas święte

Jest częścią nieba zbliżeniem jakiego trzeba
Ponad cudowną radość spotkania siebie

Która warunkiem jest koniecznym

Dla zachowania wspomnień w pamięci 
I doczekania się zmartwychwstania 

Nim pozostanie 
spokojem wiecznym.

..................

 

Wiersze moje...

Wiersze moje nieuczesane

Nieuczesane wiersze moje

Same spadają z biurka i leżą takie

nie umyte  niezadbane wręcz potargane

W surową sukienkę naprędce odziane

Nie malowane zaspane  i potargane

Dumne bardzo - choć  zbuntowane

Nieposkładane w równe rządki lecz

Pracowite i rozbiegane w tematach

Zamyślone... i pogubione w datach !

Czasem niegrzeczne nigdy wulgarne

Czasem układne  często niezdarne…

Ale moje własne i prosto z serca wzięte

Niedospane, pomięte i z rogiem zagiętym

Zakreślone jakieś słowo kółkiem i wiem 
 Że  zmienić  je powinnam za dzień
Ale  dziś skoro już z biurka spadły 
 I  żyć  zaczęły  własnym życiem
Stało się nieraz że właśnie takie

Nie upiększane w łaski wasze się wkradły

 i pozostały tam takie same do dzisiaj

Cieszy mnie taka wasza skłonność
I tu obiecuję dozgonność…

Majka

C I S Z A . . .

 Cisza  drgająca  wątpliwościami

Cisza

A ja w tej ciszy się zastanawiam  ...

czy słowa wypowiadane gdy głośno myślę

- niszczą tę boską ciszę ?

- czy tną ją na kawałki ?

- na ułamki, na całki ?

- i na co jeszcze ?

- np na wiersze?

A cisza...

czy jest ona prawdziwa?
Czy pozostanie taka jak w obecnej chwili

 I czy jest na nią nisza jakaś
w świecie umarłych motyli?
A jeśli nie ma, i jeśli nie tu...
to gdzie żyć one będą
...no gdzie?

 

                                     Takim pytaniem zaskoczona                                        

      W tej ogromnej beznadziei ramionach       

Wyczekuję czegoś jeszcze nienazwanego

I czekam na to COŚ dnia każdego

Czekam do skutku, z nadzieją i w ,,ciszy"

Licząc, że ktoś mnie kiedyś usłyszy
...i mi odpowie...

..nie godzimy się na smutny świat umarłych motyli..
Ochraniajmy i szanujmy przyrodę, bo jej natura cała
Dopiero kompletna jest doskonała

Wielki Tydzień ...

A L L E L U J A !

Kiedy ….

Wielkanocne Palmy poświęcone

I gdy wreszcie Wielki Tydzień nastał

Odliczamy spadające z kalendarza dni

aż do  -  T r i d u u m   S a c r u m 

 

Bo … od wtedy świętujemy

Rozważając - co się wówczas stało

Czy ofiarę bożą dla nas udźwigniemy?

Czy uznamy? I zrozumieć czy zdołamy?

Gdy poznamy śmierć i Zmartwychwstanie

Gdy się pochylimy nad innych cierpieniem

Kiedy serca wzajemnością wzbogacimy

Gdy spokorniejemy,  gdy się wyciszymy

Może wówczas oczyszczenia dostąpimy

kiedy innych winnych rozgrzeszymy
i gdy wszystkim przebaczymy....

  Wtedy rozpoczniemy wielkie świętowanie

Bo się stanie Zmartwychwstanie!

 

Oby te  Święta były dla nas wyjątkowe

I by nam łaski spłynęły obficie

Abyśmy chwaląc wiosnę

Cieszyli się życiem.

Wesołego  Alleluja !