Świętych obcowanie...

Światełko pamięci

Gaśnie światełko

Na przydrożnej mogile

Cisza nastaje mrok postępuje

Wielka Obecność pomiędzy groby

Nim świt nastanie  nocą się cieszy i

Nadsłuchuje, lekko wiruje,  medytuje

Czekając świtu i spacerując z nami obcuje

Duszę ogrzewa w ognisku serc najczulszych

Zostawionych tu kiedyś i zawsze tęskniących.

Z nami jest teraz tę krótką chwilkę, niczym poświata

Nim w sen głęboki gdzieś tam w zaświatach zapadnie

To obcowanie mimo że krótkie - jest dla nas święte

Jest częścią nieba zbliżeniem jakiego trzeba
Ponad cudowną radość spotkania siebie

Która warunkiem jest koniecznym

Dla zachowania wspomnień w pamięci 
I doczekania się zmartwychwstania 

Nim pozostanie 
spokojem wiecznym.

..................

 

Wiersze moje...

Wiersze moje nieuczesane

Nieuczesane wiersze moje

Same spadają z biurka i leżą takie

nie umyte  niezadbane wręcz potargane

W surową sukienkę naprędce odziane

Nie malowane zaspane  i potargane

Dumne bardzo - choć  zbuntowane

Nieposkładane w równe rządki lecz

Pracowite i rozbiegane w tematach

Zamyślone... i pogubione w datach !

Czasem niegrzeczne nigdy wulgarne

Czasem układne  często niezdarne…

Ale moje własne i prosto z serca wzięte

Niedospane, pomięte i z rogiem zagiętym

Zakreślone jakieś słowo kółkiem i wiem 
 Że  zmienić  je powinnam za dzień
Ale  dziś skoro już z biurka spadły 
 I  żyć  zaczęły  własnym życiem
Stało się nieraz że właśnie takie

Nie upiększane w łaski wasze się wkradły

 i pozostały tam takie same do dzisiaj

Cieszy mnie taka wasza skłonność
I tu obiecuję dozgonność…

Majka