Światełko pamięci
Gaśnie światełko
Na przydrożnej mogile
Cisza nastaje mrok
postępuje
Wielka Obecność pomiędzy
groby
Nim świt nastanie nocą
się cieszy i
Nadsłuchuje, lekko wiruje,
medytuje
Czekając świtu i
spacerując z nami obcuje
Duszę ogrzewa w ognisku
serc najczulszych
Zostawionych tu kiedyś i zawsze tęskniących.
Z nami jest teraz tę
krótką chwilkę, niczym poświata
Nim w sen głęboki gdzieś
tam w zaświatach zapadnie
To obcowanie mimo że
krótkie - jest dla nas święte
Jest częścią nieba
zbliżeniem jakiego trzeba
Ponad cudowną radość spotkania siebie
Ponad cudowną radość spotkania siebie
Która warunkiem jest koniecznym
Dla zachowania wspomnień w pamięci
I doczekania się zmartwychwstania
I doczekania się zmartwychwstania
Nim pozostanie
spokojem wiecznym.
spokojem wiecznym.
..................
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz